Op de helft!

Kia Ora!

Oftewel: ‘hallo’ in de Maori taal. Dit keer vanuit Christchurch, Nieuw Zeeland. Maar liefst 18664 kilometer van huis, veel verder dan Nieuw Zeeland kan je niet gaan.. Het is hier namelijk maar liefst 12 uur later dan in Nederland!

Ons vorige verslag eindigde op zondag 26 februari, een dag waarbij onze boottrip letterlijk in het water is gevallen. De volgende dag zijn we naar Townsville gereden, een tocht van wederom 4 uur waarbij het landschap vooral gedomineerd werd door bananenplantages en suikerrietvelden. De bergtoppen zijn hier wel groen, maar niets vergeleken met de bergen rond Cairns, zo bleek later. Onderweg zijn we gestopt in Bowen, een plaatsje waar een deel van de film Australia is opgenomen, met Nicole Kidman en Hugh Jackman in de hoofdrol. We verwachten dus een mooi dorp met karakteristieke huizen, maar nee, het was één grote teleurstelling.
Eenmaal aangekomen in Townsville hebben we ingecheckt in ons motel. Aangezien het hier gelukkig wel lekker weer was, hebben we vanaf Townsville de ferry gepakt naar Magnetic Island. Dit is een eiland vlak voor de kust, dat haar naam dankt aan kapitein Cook, die het eiland zo noemde nadat zijn kompas op hol sloeg toen zijn schip het eiland naderde. De ferry, een soort catamaran, brengt je in 20 minuten naar de overkant. Het leek ons wel leuk om boven op boord te gaan staan, waar we die tocht niet meer vanaf zijn gekomen omdat de boot zo erg heen en weer ging door de golven. Eenmaal aangekomen op het eiland (lekker gescrubd door al het zout en met prikkende ogen ;)) hebben we de bus gepakt, waarbij je bij elke gewenste baai uit kunt stappen en later weer de volgende bus kan pakken. We zijn eerst naar Horseshoe Bay gegaan en hebben daar lekker op een terrasje gezeten en genoten van het uitzicht over de baai. De bomen zaten vol met grote zwarte kaketoes en in het water was een speciaal net aangebracht waarbinnen de mensen kunnen zwemmen. Dit net beschermt tegen de zogenaamde ‘Marine Stingers’, kwallen waaronder de dodelijke ‘Irukandji’. Na wat mooie foto’s te hebben gemaakt, zijn we met de bus naar Alma Bay gereden, een kleine baai met hoge golven (lees: surfers ;)). Al met al een leuke middag die onze teleurstelling over de geannuleerde bootreis naar de Whitsunday eilanden enigszins goedmaakte. In de namiddag hebben we de ferry terug gepakt, waarbij we zo verstandig waren binnen te gaan zitten. Er waren dit keer nog veel hogere golven, dus ik (Jen) was erg blij toen we, enigszins wit aangeslagen, veilig aan de kant waren. ’s Avonds hebben we lekker fish en chips afgehaald.

Dinsdags zijn we vroeg op weg gegaan richting de Atherton Tablelands, een hoogvlakte ten westen van Cairns. Al snel veranderde het enigszins dorre landschap in donkergroene heuvels vol regenwoud dat op de heuvels in mist is gehuld. Bij deze Tablelands kan je mooie wandelingen maken door het regenwoud en onder andere indrukwekkende meren en watervallen zien. Hoewel we helemaal klaar waren voor onze dag in de natuur (lees: praktische kleren, loopschoenen en helemaal onder de anti-insectgel) begon het al vrij snel erg hard te regenen. Zo hard dat je nauwelijks tegenliggers op de weg zag rijden. Bij aankomst hebben we ingecheckt in de Kookaburra Lodge, een soort motel dat een 8,6 kreeg op Booking.com. Na het zien van de kamer, wilden we niets liever dan een flinke wandeltocht maken en zo min mogelijk tijd doorbrengen in deze kamer, want een 8,6 was dit motel volgens ons zeker niet waard. We zijn daarom eerst even naar het plaatsje Atherton gereden, waarbij we op de radio hoorden over de mogelijkheid van een cycloon de komende twee dagen. Wout was alweer in alle staten, hij wilde alle volgende accommodaties al annuleren, aangezien die aan de kust lagen.. Gelukkig is de dame van het informatiecentrum erin geslaagd hem enigszins gerust te stellen, toen zij vertelde dat een cycloon behalve storm, in dit gebied meestal alleen voor overstroomde wegen zorgt. ’s Middags zijn we de natuur in geweest, en hebben we onder andere een groot kratermeer en de Curtain Fig Tree bezocht. Dit is een extreem grote wurgvijg met enorm veel omlaag hangende luchtwortels. Erg indrukwekkend om te zien! Godzijdank hadden we ons goed ingesmeerd met anti-insectmiddel, want het stikt hier in het regenwoud namelijk van de muggen. Dan doel ik nog niet eens op de gewone mug, zoals wij die in Nederland zomers ook hebben, maar meer op de mug die knokkelkoorts veroorzaakt. Op het lokale nieuws is geregeld te horen hoeveel gevallen met knokkelkoorts er nu weer bekend zijn geworden.

De volgende morgen zijn we er met gierende banden vandoor gegaan richting Port Douglas, een mooie badplaats op een uur rijden ten noorden van Cairns. Hier zouden we in eerste instantie één nacht blijven, en de volgende dag zouden we de ferry nemen naar het mooie Fitzroy Island. De waarschuwingen voor een mogelijke cycloon gooiden echter roet in het eten, waardoor we ook deze tweedaagse trip hebben moeten annuleren. Volgens de weersvoorspellingen was de wind wel enigszins gedraaid, en kwam de cycloon nu niet meer bij Port Douglas aan, maar meer naar het zuiden. Daarom hebben we die woensdagmiddag vooral gekeken naar mooie resorts in Port Douglas zelf waar we de twee volgende dagen dan zouden kunnen verblijven. We hebben een top drie van hotels gemaakt en zijn hier de volgende morgen langsgegaan. Uiteindelijk natuurlijk de mooiste uitgekozen en snel ingecheckt op onze prachtige kamer met super grote jacuzzi! Hier hebben we onszelf even op getrakteerd aangezien door de vele regenval en de hoge vloed, de boten de komende dagen niet zouden uitvaren en we daardoor niet naar het Great Barrier Reef konden. ’s Middags hebben we een beetje door Port Douglas gestruind en zijn we naar een uitkijkpunt gereden om foto’s te maken.

In Port Douglas hebben we een lekker ontbijttentje gevonden, waar we drie dagen achtereen hebben ontbeten. Ze hadden hier namelijk verschillende smoothies, waaronder met Acai- en Gojibessen, en natuurlijk mijn geliefde Chiazaden (YAM). Verder hebben we die twee dagen in het resort vooral lekker in de zon gelegen, gezwommen en gelezen. Het enige nadeel van een resort als dit, zijn de over het paard getilde, rijke gasten die graag pronken met alles wat zij bereikt hebben. Zo ook Billy, een dikke Amerikaan uit Las Vegas, met zijn veel te jonge, te strakke vriendin (die zijn voormalig secretaresse was geweest, hoe kan het ook anders!). Hij verkondigde in het zwembad, onder het genot van zijn niet aan te slepen glazen Kir Royal (Champagne met limonade) aan ieder die het maar horen wilde over zijn dure sportwagens en grote huis. Het toppunt van dit alles was nog een gesprek wat wij opvingen toen deze Billy aan de bar ging zitten praten met een andere hotelgast, en begon over zijn verwende dochter van 15 jaar waarvoor hij alles deed: ‘One day my daugther said: “Dad, I really wanna meet Justin Bieber” So I arranged a private meeting with Justin for her, you know!’ Ach, laten we het erop houden dat deze Bil al onze vooroordelen over Amerikanen nog maar eens heeft bevestigd! ;)

O en dan nog iets, alhoewel het resort prachtig is aangelegd, en de tuinman dagelijks in de weer was met het zwembad schoonmaken en de omliggende planten in sprayen met anti-insectmiddel, was daar ineens, aan de rand van het zwembad (vlakbij mijn bedje), een onwijs groot, zwart insect: een vliegend hert (OMG!). We moesten meteen denken aan het verhaal dat Jan (vader van Wout) ooit een vliegend hert heeft gezien en er nog steeds spijt van heeft dat hij deze niet heeft gevangen en heeft verkocht aan de Aziaten, die hem hier vast veel geld voor hadden willen betalen. ‘Lichtelijk’ in paniek heb ik het daarom toch nog gepresteerd er een foto van te maken, speciaal voor jou Jan! ;)

Na een paar heerlijk, ontspannen dagen die veel te snel om waren, was het op zaterdag dan alweer tijd om richting Cairns te gaan, voor onze laatste hotelovernachting. We hadden geluk, het was mooi weer, waardoor de weg van Port Douglas naar Cairns die voornamelijk aan de kust ligt, echt prachtig was om te rijden. Het doet een beetje denken aan de Great Ocean Road in Zuid-Australië, die we aan het begin van onze reis hebben gereden.
Aangekomen in Cairns hebben we ingecheckt in ons hotel, waarna we naar het informatiepunt zijn gegaan met de vraag of er die dag ook dagtochten mogelijk waren naar Fitzroy Island. Dit bleek mogelijk, we konden een ferry nemen die ons in 45 minuten varen naar het eiland zou brengen. We moesten echter wel direct beslissen, want de ferry vertrok binnen een kwartier. Wij dus maar geboekt en snel de auto ingesprongen naar de haven. Watersporten en snorkelen werd echter afgeraden doordat door de cycloon het water erg troebel was. Ondanks dat zijn we toch naar het eiland gegaan, wat een mooie ferry overtocht bleek langs de groene kust rond Cairns. Eenmaal op het eiland, hebben we lekker een heel stuk over strand gelopen, schelpen gezocht en onze ogen uitgekeken bij al het aangespoelde koraal. Verder hebben we lekker gezwommen en een drankje gedaan bij de enige bar op het eiland. Hier hebben we gezellig gekletst met de barman, die ook een Nederlander bleek te zijn en ons veel vertelde over zijn werk hier e.d. Zo zijn we toch nog naar Fitzroy Island geweest, eind goed, al goed!:)
In de namiddag was het weer tijd om het mooie eiland te verlaten, en hebben we de ferry terug gepakt naar het vasteland. Daar aangekomen zijn we eerst op zoek gegaan naar een eettentje, Wout vond alle eettentjes er echter niet zo lekker uitzien, dus hebben we een aantal rondjes gereden. Bij het zien van de grote M v.d. MacDonalds, begonnen zijn ogen ineens te schitteren en was meneer weer helemaal blij. Het werd volgens hem, na een maand ontwijken door mij, nu écht wel eens een keer tijd voor een ongezond Big Mac menu. Wat Jen trouwens helemaal niet erg vond :p (Wout).

’s Avonds hebben we de huurauto schoongemaakt en de koffers ingepakt, waarbij Wout een deel van zijn kleren heeft weggegooid, onder het mom van ‘ja Jen, dit heb ik allemaal al zolang en daarbij, we moeten het ook nog eens allemaal meezeulen!’ Ach, laten we het erop houden dat de schoonmaakster de volgende ochtend vaak naar de vuilnisbak heeft moeten lopen.. ;)

Gisterochtend ging om 6 uur de wekker, want we zouden ’s morgens vanaf Cairns via een tussenstop op Auckland, naar Christchurch vliegen. Na de huurauto te hebben ingeleverd, bleek al snel dat het maar goed was dat we op tijd naar het vliegveld waren gegaan. Bij het inchecken vroeg de dame ons namelijk om een bewijs waaruit bleek dat we Nieuw Zeeland ook weer zouden verlaten. Het overhandigen van ons vliegticket terug naar Adelaide (met de vliegmaatschappij Jetstar), was volgens haar niet voldoende omdat op dit E-ticket een zogenaamd E-ticketnummer ontbrak. We moesten volgens haar op zoek naar de juiste servicedesk van Jetstar en daar gaan vragen om een goed E-ticket met bijbehorend nummer. Daar stonden we dan om half 8, bij de juiste servicebalie, waarop de mededeling stond dat de balie pas ruim een uur later zou opengaan. Fijn, stressen dus op de vroege morgen! Na zo’n anderhalf uur wachten, konden we dan eindelijk inchecken en snel door naar de gate. Dit alles had volgens Wout wel zijn voordelen, aangezien we nu niet meer zo lang hoefden te wachten (lees: in taxfree winkels neuzen!:P). Op het gehele vliegveld waren trouwens ontzettend veel Chinezen, die MASSAAL naar Australië zijn gekomen om hier Chinese New Year te vieren, erg irritant! Natuurlijk zaten we in het vliegtuig ook naast een stel Chinezen, hoe kan het ook anders.

Ach, we zijn na een vlucht van 4,5 uur goed aangekomen in Auckland, waar we de strenge security door moesten, waarbij je een aantal vragen moet beantwoorden. Zo willen ze weten of je voedsel bij je hebt en zo ja wat (vers voedsel is verboden),of je onlangs met dieren in aanraking bent geweest en of je in bossen hebt gewandeld e.d. Dit alles om te voorkomen dat je bepaalde schadelijke dingen meeneemt die de natuur hier kunnen aantasten. Hierna zijn we ingecheckt voor onze volgende vlucht, die ons in een uur tijd naar Christchurch bracht. Eenmaal aangekomen in Christchurch konden we gisteravond meteen onze huurauto ophalen, waarbij de dame ons vertelde dat we een gratis upgrade hadden gehad. Wout was dan ook zo blij als een kind toen hij in het donker op het parkeerterrein, de lichten van een gloednieuwe Hyundai I35 (4wd) zag oplichten. Dit maakte de lange reisdag voor hem meer dan goed! ;)

Inmiddels is het hier 10 uur ’s avonds en hebben we er alweer een dag Christchurch opzitten. Morgen gaan we richting Kaikoura, een plaats ten noorden van Christchurch waar je het hele jaar door walvissen kunt spotten. Dit gaan we dan ook morgenmiddag doen, super vet!

Zo, jullie zijn weer een beetje op de hoogte van al onze avonturen de afgelopen week. We kijken uit naar jullie reacties!

Veel liefs,

Jen en Wout