Hooray it's Australia Day!

Hallo allemaal,

Australia Day it is! Vandaag vieren de Aussies dat in 1788 de eerste vloot met Europeanen Sydney bereikte. Behalve locals gehuld in kleding met daarop de nationale vlag, hebben we nog niet veel meegekregen van deze nationale feestdag. Maar goed, we zijn weer een week verder na ons laatste verhaal. En wat vliegt de tijd toch! 25 dagen op onze tocht alweer langs de geweldige zuid- en oostkust van Australië. We hebben inmiddels ruim 5500 km afgelegd door dit land met veel gezichten. Genoeg over de cijfers, laten we snel overgaan op de verhalen van de afgelopen week! Ik (Wout) schrijf maar weer eens een verhaal, want dat moeten we een beetje afwisselen volgens Jen.

Vanuit het rustige Ballina zijn we naar Byron Bay gereden. Een plaats waar je volgens veel surfers de allerbeste golven aan de rotsachtige kust van Australië kan vinden. Hier hebben we eerst wat rondgereden en uiteindelijk over strand gelopen en beelden geschoten van diverse surfers (waren nogal wat aanvragen hoorde ik :P). Nadat ik een lichtelijk oververhitte Jen (na het zien van alle halfnaakte surfers) eindelijk van het strand had afgekregen, zijn we een cappuccino gaan halen bij een strandtent (kreeg er bijna een minderwaardigheidscomplex van :P..haha). De temperatuurmeter gaf alweer 34 graden aan om 10.30 uur, dus hup.. snel de auto in, airco aan en door gassen naar de volgende bestemming.

Na ruim 5 uur rijden, kwamen we aan in de Glass House Mountains. Halverwege zijn we nog wel gestopt in Surfers Paradise. Dit is een stad waar vroeger veel surfers kwamen, maar tegenwoordig staan hier alleen maar wolkenkrabbers en doet het geheel een beetje aan als Miami. Hier hebben we uiteraard weer wat foto’s gemaakt en zijn toen doorgereden naar de Glass House Mountains. Dit is een groep van zeven heuvels die plotseling oprijzen uit de kustvlakte van Sunshine Coast in Queensland. De bergen kregen in 1770 hun naam van kapitein James Cook. Hij noemde ze zo omdat ze hem deden denken aan de glasovens in het Engelse graafschap Yorkshire, waar hij vandaan kwam. De bergketen ontstond ongeveer 26 miljoen jaar geleden, toen gesmolten lava in de vulkanen afkoelde (dat was een stukje educatie, van Wikipedia geplukt :P).

We hadden een kamer geboekt in een ecolodge vlakbij de Australia Zoo in Beerwah. Deze ecolodge had een schitterend aangelegd park met daarop verschillende accommodaties, waaronder een oude kerk en treinwagons. Het park lag midden in de bergen en bood zowel uitzicht op de bergen, als op de diverse fruitbomen die hier waren aangeplant (ruim 55 verschillende soorten, waar je ook gratis fruit van mocht plukken). We besloten om eerst maar eens wat boodschappen te doen en ons te oriënteren op wat we de volgende dag konden ondernemen. De volgende ochtend zijn we de auto ingestapt naar een uitzichtpunt en hebben hier prachtige foto’s gemaakt. Daar kwamen we ook een koffietentje tegen waar we, zo had de receptioniste ons verzekerd, wilde kangoeroes konden zien. En zowaar, er zaten diverse kangoeroes onder de mangobomen en hier hebben we onder het genot van een kop koffie van genoten :). Vervolgens hebben we lekker pasta gekookt met verse ingrediënten uit de tuin (ik zeg: doe mij ook zo’n tuin!). Na het eten, zijn we op zoek gegaan naar een mooie plek om de zonsondergang te bekijken (zo romantisch als ik ben), maar helaas kwamen er wolken en hebben we de zon niet in de bergen zien ondergaan.

De volgende dag hebben we de Australia Zoo van de beroemde Crocodile Hunter Steve Irwin bezocht en dit was een hele bijzondere ervaring. Zo zijn we op de foto geweest met een stekelvarkentje (Jen), heb ik een (kleine) krokodil vastgehouden en moest ik van Jen ook nog even op de foto met een laughing kookaburra (een vogel die het geluid maakt van een aap). Dieren krijgen hier alle ruimte om te leven en je ziet dat het commerciële aspect hier veel minder belangrijk is dan het werkelijke welzijn van de dieren. Eén van de leukste dingen die we gezien hebben, is de show in het crocosseum. Dit is een soort amfitheater met een groot zwembad in het midden. Dierenverzorgers zetten hier vervolgens een show neer met verschillende soorten vogels, slangen en natuurlijk de krokodillen. Ze zochten nog een vrijwilliger om te helpen bij het voeren van de naderende krokodil, maar daar heb ik toch even vanaf gezien! :P Al met al was het een unieke ervaring die het geld meer dan waard was. Steve Irwin is een man die in Australië erg gerespecteerd werd en daarom is zelfs de Highway die langs het park loopt naar hem vernoemd!

Na de Zoo stapten we met klotsende oksels (lees: van top tot teen bezweet :|) weer in de auto . De meter gaf nu 43 graden aan en dit was wel een tikje extreem. Maar goed, airco aan en de volgende bestemming maar snel in de tomtom ingevoerd: Hervey Bay. Onderweg zijn we nog bomen vol met witte vogels tegen gekomen, op elke rit ontdekken we wel weer iets nieuws! Halverwege hebben we nog een stop gemaakt in Noosa Heads, een badplaats waar veel rijke Australiërs hun optrekje hebben. Dit is een prachtige plaats met grote villa’s en natuurlijk weer een prachtig strand. We kwamen rond 16.30 uur aan in Hervey Bay, waar we een privékamer in een hostel hadden geboekt. Helaas was de eigenaar even een paar uurtjes weg, en konden we nog niet inchecken (Jen was er toen al helemaal klaar mee aan haar blik te zien). Toen zijn we maar even naar het strand gegaan en heb ik Jen weer kunnen opvrolijken met een patatje mayonaise bij de lokale frietboer aan de boulevard! ;)

Het hostel was verder wel in orde, maar helaas hadden we geen airco op onze kamer en dat is met temperaturen rond de 34 graden wel erg lekker (luxepaardjes als wij zijn, haha). Jen heeft nog even gezwommen in het zwembad (lees: soort slootwater waarbij je bijna de bodem van het zwembad niet kon zien). Gelukkig had ik het op tijd in de gaten, maar ik stelde me aan volgens Jen.

De volgende ochtend hebben we ontbeten in de gezamenlijke keuken/woonkamer en hebben we snel de biezen gepakt richting Yeppoon aan de Capricorn Coast. Deze rit was wederom erg mooi, het landschap is elke rit toch weer anders. Zo is de zuidkust met haar hoge kliffen en woeste zee veel ruiger dan wat we tot nu toe van de oostkust gezien hebben. In het zuiden kom je veel valleien tegen met hellingen vol wijnranken, graanvelden met grote hooibalen erop, en langs de oostkust draait het veel meer om de groente en fruitteelt. Langs de wegen vindt je bomen vol fruit (waaronder veel mango’s en bananen), bamboevelden en macadamiabomen. Waar je ook rijdt, op de achtergrond zie je altijd de glooiende heuvels. Kortom, genoeg te zien onderweg!

Na aankomst in ons hotel in Yeppoon, zijn we direct het zwembad ingedoken. Het bruine kleurtje begint bij ons beiden al goed te komen na een paar van die zon-/zwembadmiddagen. ’s Avonds hebben we even het stadje verkend en hebben we wat Chinees afgehaald. Daarna hebben we nog het een en ander veranderd in onze hotelplanning.
Nadat we een soort van hebben uitgeslapen, zijn we koffie gaan drinken en hebben we wat lekkers gehaald bij de lokale bakker. Toen rond 09:00 uur de auto ingestapt richting Airlie Beach. Toen we wegreden zagen we voor de tweede keer deze reis weer een aantal struikgewassen vol met grote zwarte vleermuizen. Deze weg was (voor het eerst deze reis) bijzonder saai en naast veel dode dieren langs de weg, was er niet veel te zien. Wel zagen we veel roofvogels in de lucht zweven, en hebben we zelfs een adelaar vlak voor de auto zien vliegen met zijn net gevangen prooi, een slang! Dat was dan ook meteen het hoogtepunt van deze rit, want zo’n 500 km lang kom je niet meer tegen dan zo nu en dan een tankstation. Erg slaapverwekkend dus, maar gelukkig hebben ze daar iets op bedacht: borden langs de weg met Trivia vragen. Een paar 100 meter later is dan het antwoord te vinden. Tja, je moet wat om wakker te blijven! Ongelukken zijn hier blijkbaar aan de orde van de dag, hetgeen wel blijkt uit de borden langs de weg met dreigende teksten als: ‘Rest or R.I.P.’ en ‘Break the drive, Stay alive’.

Enigszins aangemoedigd door deze teksten, zijn we dan ook netjes een aantal keer gestopt. Zo ook in een duingebied met daarachter een heel breed en verlaten strand. Ha perfect voor wat foto’s, dachten wij. Auto aan de kant dus en daar gingen we met de camera. Aangezien het geheel er nogal verlaten en moerassig uitzag, gingen we al wat sneller lopen. Toen we vervolgens een hele berg met vogelveren tegenkwamen (lees: slangen, krokodillen of wat voor roofdieren dan ook) hebben we het op een rennen gezet. We horen jullie nu al denken: ‘wat een ramptoeristen!’..

Eenmaal terug in de bewoonde wereld, werd het landschap voornamelijk gedomineerd door de eindeloze velden met suikerriet, wat de grootste inkomstenbron in deze regio is. Hier komt ook de bekende Bundaberg Rum vandaan. Niet heel bijzonder qua smaak al zeg ik het zelf, maar hier zijn ze er trots op. Inmiddels zijn we alweer twee dagen in Airlie beach, waar we een appartement hebben geboekt. We blijven hier in totaal drie nachten, om even bij te komen van de vele autoritten en om de Whitsunday eilanden te bezoeken.

Bij aankomst hebben we dan ook meteen een dagcruise geboekt (voor vandaag), waarbij we twee verschillende eilanden zouden bezoeken, en zouden gaan snorkelen. Helaas is het in dit gedeelte van Australië regenseizoen, en kan het hier elke dag met bakken uit de hemel komen. De weersvoorspelling gaf dan ook al regen aan, maar wij dachten dat het wel zou meevallen. Zo stonden we vanmorgen om 07:00 uur dan ook vrolijk te wachten op de bus die ons zou ophalen voor de tour. Toen deze er eenmaal was, begon de gids meteen over de regen en het onweer dat er vandaag voorspeld was. De kapitein had hem gevraagd alle toeristen die mee zouden gaan in te lichten over wat we konden verwachten en ook mede te delen dat als het te gevaarlijk was op zee, we halverwege om zouden keren en de mooie stranden niet aan zouden doen. 'Waves up to three meters', waren geen uitzondering vandaag en daar voegde hij nog even aan toe dat: 'If you'll get seasick easily, you'll DEFINATELY get seasick today!' Fijn, geen dagcruise voor ons dus! Erg jammer, want we hadden ons er erg op verheugd..

De voorspelde regen liet niet lang op zich wachten, en komt nu al een paar uur achtereen met bakken uit de lucht! Een perfecte dag om jullie een update te geven van al onze avonturen dus. ;) Dit was update nummer 5 alweer. Nog maar een week Australië te gaan, voordat we naar Nieuw-Zeeland vliegen. We'll keep you posted!

Groetjes,

Wout en Jen